Op 19 mei 2017 was het eindelijk zover. Een historische dag. Mijn gereedschap en ik gingen Zeewollywood verlaten en op weg naar Lelijkstad. Ik had namelijk al een tijdje geleden beloofd om daar te gaan klussen.

Het was de emotionele reactie van degene waar ik ging klussen wat uiteindelijk de doorslag heeft gegeven om toch maar te gaan: “En nu is het genoeg!!” gilde ze. “Je hebt al maanden geleden beloofd om te komen klussen, maar je verzint iedere keer smoesjes om maar niet te komen.”
Bekenden weten natuurlijk meteen over wie ik het heb, en weten ook dat je beter geen ‘nee’ kunt zeggen tegen haar.

Negentien mei liep de wekker extra vroeg af omdat ik natuurlijk al het gereedschap nog in mijn bolide moest laden.  Uiteraard heb ik daarna nog 12 keer ‘gesnoozed’ zodat ik tegen het einde van de avond uiteindelijk arriveerde in UglyTown, met m’n wagen volgeladen met gevaarlijke spullen.
Dezelfde bekenden kunnen nu vast wel raden wat haar reactie was toen ik bij het vallen van de avondschemering aanbelde: “Sukkel! Nu zie je toch niets meer! Kom morgen maar terug, ik wil je hier even niet meer zien.”
Oeps…

Twintig mei liep de wekker extra vroeg af omdat ik natuurlijk al het gereedschap nog in mijn bolide moest laden.  Uiteraard heb ik daarna nog 12 keer ‘gesnoozed’ zodat ik om 9:30 uur in UglyTown arriveerde, met m’n wagen volgeladen met gevaarlijke spullen.
Ik moest opschieten want om een of andere duistere reden had ik een dag gemist….

“Ik heb al iets gedaan hoor, dus zo heel veel is het niet meer dat er moet gebeuren”, zei ze. Nadat ik gevraagd had wat ik hier eigenlijk moest doen kwamen gelukkig de hulptroepen om me te helpen:

Uiteraard heb ik de hulptroepen heerlijk het behang laten verwijderen met een werkelijk schitterend, scherp geslepen stanleymes. Nadat we een aantal keren vingers moesten gaan zoeken tussen het behangafval, heb ik in al mijn wijsheid besloten het mes maar zelf ter hand te nemen.

De muur moest behangen worden met roze behang.
Ik had zelf behang meegenomen, en ik moet het toegeven… mede dankzij mijn kleurendoofheid, heb ik werkelijk een schitterend resultaat neergeplakt, opgezet, opgeplakt, neergezet (doorhalen wat niet van toepassing is).

Als laatste had de dame des huizes graag een hoofdeind voor het bed gehad om de diverse verwarmings- en afvoerbuizen te maskeren. Voor de lezers onder ons met iets van laaggeletterdheid, ze moesten dus gewoon uit het zicht!

Uiteindelijk is de klus naar volle tevredenheid afgerond. Ik heb daarna mijn ledematen geteld, en het lijkt er tot nu toe op dat ik niets vergeten ben. Het uiteindelijke resultaat van de klus is boven aan de pagina te zien.

Het was gezellig, Frau Flaußenberg! Bij dezen meld ik me vrijwillig aan voor een volgende klus.